پدیدارشناسی؛ رویکردی فلسفی، تفسیری و روش شناختی به مطالعات کارآفرینی

این مقاله ضمن تشریح یکی از روش های تحقیق کیفی که رویکردی فلسفی و تفسیری دارد، درصدد است کاربرد آن را در مطالعات کارآفرینی مورد بررسی قرار دهد. پدیدارشناسی به عنوان فلسفه یکی از سنت های رایج عقلانی که سایر روش های کیفی را تحت تأثیر قرار داده و همچنین به عنوان یک روش تحقیق در زمینه کارآفرینی، مورد استفاده فراوانی دارد. این روش ویژگی های بی شماری به لحاظ فلسفی و روش شناسی دارد که از جمله آن می توان توجه به علم گرایی که پیامد فلسفی آن اثبات گرایی است، توجه به کشف انواع ساختارهای اساسی تجربه و تأکید بر اهمیت موجودیت و هستی در جهان، اشاره داشت. این روش دربردارنده مجموعه ای از روش های تفسیری است که به دنبال توصیف، رمزگشایی و تجربه است. یکی از عوامل مشخص کننده آن این است زمینه « معین می شود تا » زمینه اکتشاف « که بیشتر در گرچه انجام روش تحقیق پدیدارشناسی بسیار .» توجیه مشکل و پیچیده است و نیازمند آگاهی دقیق از کاربردها، فرایند و موارد مورد نیاز جهت انجام آن است و انجام آن به محققان تازه کار پیشنهاد نمی شود، بااین وجود می توان از آن، با طی نمودن فرایند خاصش، به عنوان روشی سودمند در مطالعات کارآفرینی  جست.